فرزندان حسینی
دانش بشری تاکنون توانسته است راه‌های زیادی برای اثر گذاشتن و اثر پذیرفتن در راستای رشد انسانی معرفی کند.
نظریه‌های یادگیری اجتماعی یکی از نظریه‌هایی است که به نقش مشاهده و تقلید و الگوبرداری در یادگیری تاکید می‌کند. طبق این نظریه کودک یا نوجوان بر اساس ویژگی‌های شخصی و با فعالیت خود الگوی معینی را از میان الگوهای مختلف والدین و بزرگسالان انتخاب می‌کند[۱]. بر این اساس زمینه‌های محیطی و وراثتی از همان دوران کودکی تا بزرگسالی می‌توانند در رشد شخصیت انسان تأثیرگذار باشند، قرار گرفتن هر شخصی در محیطی سالم، همراه با زمینه وراثتی سالم، شخصیتی سالم را تحویل جامعه می‌دهد و این فرد به نوبه خود می‌تواند نقشی تأثیرگذار بر روی افراد دیگر داشته باشد. لذا توجه به تربیت فرزندان در داخل خانواده و هم‌زمان حضور آنان در محیط‌های اجتماعی مناسب، می‌تواند تأثیر تربیت فرزندان را چند برابر کند.
یکی از مسایل مورد توجه در بحث تربیت فرزندان که متناسب با فرهنگ اسلامی ما است، تربیت دینی فرزندان می‌باشد؛ در این میان واقعه کربلا نه یک حادثه بلکه یک دانشگاه بزرگ تربیتی است، واقعه‌ای که بسیاری از آموزه‌های دینی را در بر دارد، و ما می‌توانیم با الگو قرار دادن جریان عاشورا، گام‌های مؤثری در امر تربیت دینی کودکان و فرزندانمان برداریم. نگاه حضرت امام حسین(علیه السلام) به فرندان خود و فرزندان خواهر و برادر و حتی اصحاب و بالاتر از این در برخورد اولیه با دشمنانش آنهم در بحبوحه جنگ یک نگاه تربیتی بود. و این خود بزرگترین الگو برای والدین می‌باشد.
زمانی كه انگیزه و فكر كودك عاشورایی شده و از آرمان‌های حسینی الهام گرفت، در موقعیت‌های مختلف زندگی با ذهن فرد عجین شده و ظاهر می‌شود.
زمانی که سریال افسانه جومونگ از طریق صدا و سیما پخش می‌شد شخصی می‌گفت: ما بنا به دلایلی این فیلم را نگاه نمی‌کردیم، روزی یکی از دوستان با خانواده‌شان به خانه ما آمدند، پسر او که هم سن و سال پسر خودم بود؛ شمشیر پلاستیکی خودش را بیرون آورد و به پسرم گفت: "من جمونگم بیا بجنگیم" فرزند من هم که نمی‌دانست جومونگ کیست و متعجب مانده بود؛ ناگهان پرید توی اتاق و شمشیرش را در آورد و دوید به سمت آن بچه و گفت: "منم ابالفضل العباسم بیا مبارزه کنیم".
پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله)می فرمایند: رحم الله والدين أعانا ولدهما على برّهما[۲]رحمت خداوند از آن پدر و مادری است که برای فرزندان خود سرمش نیکویی هستند.
پس برای تربیت حسینی فرزندان اولین وظیفه والدین این است که خود با آموزه‌ها و الگوهای نهضت حسینی و درس‌های عاشورا آشنا شوند، سپس با فرا گرفتن تکنیکهای لازم از جمله: قصه‌گویی، شعر، بازی، کاردستی، بازی نقش، جایزه، و... آن معارف را به فرزندان منتقل کنند و در کنار آن در مناسبتهای مختلف از جمله ایام محرم و با حضور در مراسم‌ها و دسته‌جات عزاداری بتوانند نقش الگوپذیری را تقویت نموده و شاهد عشق و محبت امام حسین(علیه السلام) و اصحابش در دل فرزندان باشند.
منابع
[۱]. روانشناسی رشد، دکتر حسین لطف آبادی، جلد۲، انتشارات سمت، ص۳۱.
[۲]. مستدرک الوسائل، محدث نوری، ج۲، ص۶۵۲.
