نقش ورزش در تربیت فرزندان
مسلما یكی از مولفه‌های مهم موفقیت یك جامعه، داشتن جامعه و اجتماعی سالم و پر امید است و ورزش نیز از جمله عوامل بسیار مهمی است که می‌تواند باعث افزایش سلامتی، كاهش هزینه‌های درمانی، بهره وری بیشتر برای فرد، خانواده و جامعه شود.
امّا مهم‌ترین نقشی كه ورزش در فرد می‌تواند ایجاد كند این است که موجب شكل گیری شخصیت، بروز و ظهور استعدادهای نهفته و رشد عقلی، روحی، جسمی و اجتماعی كودكان و نوجوانان می‌شود كه در نهایت آنان را به عنوان افرادی مفید، تاثیرگذار و خدمتگذار برای جامعه تبدیل می‌کند.[۱]
اهمیت ورزش و بازی‌های تربیتی در میان کودکان به حدی است که حتی در سیره پیغمبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) نیز مشاهده می‌کنیم که حضرت برخی مواقع در بازی كودكان شركت و دیگران را بدان توصیه می‌نمودند تا بدین شیوه مهم تربیتی، ضمن نظارت بر فعالیت‌های آنان، هدایت و تربیت ورزشی را سبب شوند؛ در آموزه‌های دینی بارها پیامبر اکرم توصیه به ورزش تیراندازی و شنا کرده‌اند.[۲]
از طرفی از آنجائی كه انسان، موجودی اجتماعی است، حس تعلق به گروه و مورد پذیرش گروه واقع شدن از جمله نیازهای اصلی او است. این حس تعلق به انواع گروه‌ها، تاثیرات بسیار قوی و عمده‌ای بر عزت نفس افراد دارد. لذا گروه‌های ورزشی و مانند آن عامل بالقوه‌ای جهت رشد فرزندان بوده و احساس هویت، ارزشمندی و هدفدار بودن در آنان ایجاد می‌کند.
فعالیت‌های ورزشی همچنین به شیوه‌های گوناگون در فرایند اجتماعی شدن فرزندان می‌تواند تأثیر بگذارد و در نگرش‌های افراد نسبت به جامعه تغییراتی اساسی ایجاد كند كه این تغییرات با توجه به ارزش‌های حاكم بر جامعه و شخصیت‌های تكوین یافته‌ی خود افراد می‌تواند متفاوت باشد.
پی‌نوشت:
[۱]. مبانی روانی اجتماعی در تربیت بدنی، مهرداد محرم زاده
[۲]. علموا ابنائکم السباحة الرمایة؛ به پسرانتان شنا وتیراندازی را آموزش دهید.[نهج الفصاحه/ ح۱۹۵۵]
