اين حالت اگر به صورت موقتى باشد، جاى نگرانى نيست. معمولاً بيشتر افراد گاهى بى نشاط و احساس خستگى و غم و اندوه مى كنند. اما اگر اين حالت ها استمرار دارد، مى تواند نشانه اى براى بعضى از مشكلات باشد. البته اين مشكلات هم جاى نگرانى ندارد و مى توان با برخورد منطقى و علمى و استفاده از مشاوران مجرّب بر آنها فايق آمد.
به نظر مى رسد يكى از علل خستگى شما مى تواند، يكنواختى زندگى، كار مستمر بدون تفريح و بدون تنوع، در نوع فعاليت هاى روزمره باشد ؛ لذا بايد هر از چند گاهى يك تغيير و تحول در زندگى خود ايجاد كنيد.
براى مثال در صورت امكان، به مسافرت هاى كوتاه مدت برويد ؛ با افراد خوش مشرب طرح دوستى بريزيد و روزانه يا به صورت هفتگى گپى دوستانه داشته باشد ؛ ورزش كنيد و بالاخره تغييرى در زندگى خود ايجاد كنيد تا از حالت يكنواختى بيرون آيد و از عوارض آن (خستگى فكرى و كاهش كارآمدى توانايى هاى ذهنى) نجات پيدا كنيد.
 نكته ديگر داشتن يك برنامه منظم براى اوقات شبانه روزى است؛ بكوشيد برنامه اى را تنظيم نموده و با برنامه زندگى كنيد. در حد توان كار فكرى و مطالعاتى داشته باشيد. هر وقت احساس خستگى كرديد، مطالعه را رها كنيد و به كار ديگرى بپردازيد. ساعات مطالعه شما پى در پى نباشد و در بين آن لحظاتى را استراحت كنيد. مطالعات خود را هدفمند كنيد؛ يعنى، اول براى خود سؤال ايجاد كنيد و بعد براى پاسخ به آن پرسش، به مطالعه بپردازيد يا اينكه موضوعى را انتخاب نموده و براى شناخت آن مطالعه كنيد. علاوه بر نكات فوق، به تذكراتى كه در پى مى آيند توجه كنيد و آنها را بكار گيريد:
1. بعد از 45 دقيقه مطالعه، حدود 10 تا 15 دقيقه استراحت كنيد و در اين فرصت نوشيدنى يا ميوه اى ميل كنيد.
2. هرگاه خسته شديد، كتاب را براى لحظاتى كنار بگذاريد و چشمان خود را چند دقيقه اى ببنديد.
3. روزانه حداقل نيم ساعت ورزش كنيد (ترجيحاً صبح ها).
4. هنگامى كه خيلى احساس كسالت مى كنيد، در صورت امكان شنا و يا دوش آب ولرم بگيريد.
5. حتماً از مواد غذايى قنددار (مانند خرما و كشمش) به ويژه در دوران امتحانات، استفاده كنيد.
توجه به اين نكته بايسته است كه حالات روحى انسان، همواره يكسان نيست. گاهى اوقات انسان با نشاط و شاداب است و گاهى نيز غم و اندوه را تجربه مى كند ؛ از اين حالات نگران نباشيد. البته اگر حالت غم و اندوه و خستگى مفرط و بى حوصلگى شما، استمرار پيدا كرد ؛ حتماً به روان شناس يا روان پزشك  مراجعه كنيد.
اينكه نوشته ايد: «مى خواهم سرتاسر وجودم كار و تلاش و مطالعه شود»؛ گرچه خواسته بدى نيست، اما بايد انتظار ما از خودمان، متناسب با توانايى هايمان باشد. همچنين افراط و تفريط در هر كارى موجب مشكلاتى براى انسان مى شود؛ لذا توجه به نكات زير ضرورى است:
1. ساعات شبانه روزى را تقسيم كنيد و در اين برنامه همه نيازهاى خود را مورد توجه قرار دهيد. (خواب، غذا، كار و مطالعه، تفريح، عبادت و...).
2. چرخه خواب خودتان را تنظيم كنيد و حداقل هفت ساعت براى خواب قرار دهيد و از اين ميزان 85 درصد آن منحصراً در شب باشد.
3. حتماً با ديگران معاشرت داشته باشد (البته دوستان خوب و مناسب).
4. نمازها سر وقت و تا حد امكان با جماعت بخوانيد.
5. تلاوت قرآن را جزء برنامه هاى خود قرار دهيد و هر روز چند آيه - با توجه به معنا و به ترتيب - تلاوت كنيد.
6. به اصل تدريجى بودن در زمينه رشد علمى و روحى توجه داشته باشيد ؛ يعنى، بدانيد كه انسان كم كم و به تدريج مى تواند كمال پيدا كند و نمى تواند خيلى زود به همه كمالات دست يابد.
7. اميدوار به رحمت و مغفرت خداوند باشيد و بر او توكّل كنيد. بدانيد كه او هيچ گاه ما را تنها نگذاشته و همواره ما را مورد لطف و رحمت خود قرار مى دهد